Waarom komt er overal een eind aan?!

Snik, snik, snotter, pff!! Nog maar 2,5 week en dan is de pret weer over… Helaas is er dan toch bijna een eind aan mijn geweldige zomer gekomen. 29oktober om 22.15 ‘s avonds kom ik weer richting het koude (waar inmiddels alweer vorst aan de grond is voorspelt, verdorie) Holland.
Maar wat kan ik op een fantastische tijd terug kijken! Maar het is nog niet zover!! Ik heb afgelopen week nog een geweldig gezellige week gehad met Marcel en Paul. Die waren hier een weekje op bezoek. Echt een topweek! We zijn naar het waterpark geweest en ook ben ik nog een keer meegeweest op jeepsafari met ze. Dat was ook erg gezellig. Natuurlijk moest ik ze zoveel mogelijk van het eiland laten zien, dus zo ook de barstraat! Party people!! Erug leuk! :D Veel mensen uit de barstraat kunnen Marcel en Paul nu ook! Hahha.

Papa en mama zijn hier ook twee weken geweest op vakantie en hebben alles van het eiland gezien. Ze zijn zelfs meegeweest naar de barstraat, ja ja! Lekker bij Pete op t terras gezeten. We zijn samen met Anouk op onze eerste vrije dag, heel het eiland rondgereden. We zijn via de oostkust helemaal naar het puntje van het eiland geweest. Dat was leuk om te zien. Daar komen namelijk twee verschillende zeeën bijelkaar. De één is ruig en de andere is wat stiller. Toen zijn we via de westkust over de bergen, richting Kamiros gegaan. Ik had heel het seizoen al verteld over Kamiros, maar had nog steeds geen idee wat het eigenlijk was… Dus eindelijk dan toch maar eens gezien. Het is een oude opgegraven stad. Je kunt er ook nog echt wel wat van uit op maken, waar een pleintje heeft gestaan en een oude tempel.. Maar verder had ik het ook gewoon geloofd, als iemand zou vertellen dat er een stel kinderen blokken stenen op elkaar hebben gebouwd. Maar wel mooi om ook een stukje cultuur van het eiland te zien.
We zijn de tweede vrije dag lekker een boottochtje gaan maken. Namelijk naar het sponzeneilandje Symi. Het was wel erg lang op de boot, maar uiteindelijk waren we bij de eerste stop. Dit was bij een heel mooi oud klooster. Daarna gingen we weer terug op de boot en gingen we naar het andere kant van het eiland en daar kwamen we aan bij Symi-stad. Echt heel mooi als je daar komt aanvaren. Allemaal van die lieve kleine huisjes. Ze zijn ook allemaal geel en wit, echt een schitterend gezicht. Ik zeg nu ook tegen de gasten: ‘Zou stel ik mij nu Griekenland voor”. Wat ook leuk om te weten is dat Manuela Kemp een huisje heeft op dit eiland en daar ook een paar weken geleden is getrouwd. We kwamen haar ook nog tegen op de luchthaven, dus dat was wel leuk om even met haar te kletsen.
Verder hebben we lekker op terrasjes gezeten in Symi en van de heerlijke stilte genoten. Ik kwam echt als herboren terug… Helemaal uitgerust, onspannen, relaaaxed. Er is bijna geen verkeer en er zijn niet veel mensen daar op het eiland. Het was echt een hele gezellige dag! We waren wel helemaal kapot na die dag.. Ik snap niet dat al die gidsen dit een paar keer in de week kunnen doen. Maar ja alles went (behalve een vent :P ).

We hebben verder heerlijk in alle mooie baaien hier lekker gechilled. Papa wist voordat hij hier op vakantie niet wat chillen betekende, maar dat hebben we hem even duidelijk geleerd. Op een gegeven moment vroeg hij aan mij: ‘Sanne ben ik nu aan t chillen?’ Hahahaha! Maar aan het einde wist hij het heel goed :D

Het uitgaan wordt hier wel helaas steeds minder.. Het begint nu overal toch wel op het einde te lopen. Sommige hotels gaan al sluiten, restaurantjes maar ook de bars! Aah! Maar ik zeg altijd het maar zo, zolang mijn gezelschap maar goed is, heb ik het naar mijn zin! En met mijn gezellige buurvrouw komt dat altijd goed! Helaas moet Anouk al de 22ste al richting Nederland. Het is helemaal jammer, want wij zijn hier uitgenodigd op de 24ste voor een echte Griekse bruiloft. De zoon van de eigenaar van ons agentschap hier gaat trouwen. Er zijn ongeveer 900man uitgenodigd. Ik ga er nog wel heen, ben echt heel benieuwd hoe het zal zijn. Ik hoorde al dat ik minimaal een uur in de rij mag gaan staan om het bruidspaar te gaan feliciteren. Maar goed dat ze hier in Griekenland ook altijd maar twee zoenen geven (ik ben blij dat ik de bruid niet ben!). Ik ben uitgenodigd om naar de kerk te komen en naar het grote feest met eten, ik zal het gaan beleven.

Daarna zal voor mij het afscheid nemen toch ook echt gaan beginnen. Ik heb nog geen idee wat ik in Nederland zal gaan doen. Maar ik zie wel waar mijn pad naar toe gaat… Het feesten zal in ieder geval gewoon op volle gang doorgaan in Nederland, als het aan mij ligt! Want ik heb het helemaal uitgevonden :D

Lieve mensen tot over een paar weekjes!

Groetjes, van het nog altijd mooie, warme, zonnige Rhodos